Nazwa forum

Moje refleksje po obejrzeniu filmu? Raczej smutne.

Uważam, że to zupełnie nie w porządku, jak zachowują się Libańczycy, Kurdowie (bohaterowie filmu). Z całym szacunkiem dla nich, staram się rozumieć ich wiarę i kulturę, ale nie zapominajmy, że w Niemczech zawsze będą gośćmi. To oczywiste, że chcą być wierni swoim przekonaniom i zasadom, ale nie kosztem innych osób - "Moja wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka.". Jak wynika z filmu wielu Niemców zmieniło szkołę z powodu bójek orz licznych ataków słownych, a ci którzy w niej pozostali stosują mechanizmy obronne (unikanie, selektywny brak uwagi), po to, by uniknąć pobicia, a w najlepszym wypadku agresji słownej. Restrykcyjne zasady wpajane od wczesnego dzieciństwa nie mogą prowadzić do innych zachowań niż te, które zaprezentowano w filmie. Co ciekawe, islamski system kontroli społecznej stanowią młodzi ludzie, co w pewnym sensie wynika z wiary i kultury, ale również z obawy przed wykluczeniem z własnej grupy rówieśniczej. Co najbardziej boli to fakt, że jadąc do krajów arabskich świadomie należy zdecydować się na przestrzeganie zasad w nich panujących (kobiety zakładają burkę, robią zakupy w sklepach dla kobiet, korzystają wagonów kobiecych w komunikacji miejskiej itd.), zapominając przy tym o swoich przekonaniach, po to, by nikogo nie urazić. Dlaczego zatem islamiści żyjąc w Niemczech forsują swoje zasady krzywdząc przy tym rodowitych mieszkańców? Problem jest także w porozumieniu. Mam na myśli nie tylko brak umiejętności komunikowania się w języku niemieckim, szczególnie rodziców młodzieży przedstawionej w filmie, ale sam brak umiejętności komunikowania się w ogóle. Przekonywanie do swoich racji za pomocą pięści, często na zasadzie dwudziestu na jednego... Gdzie w tym wszystkim miejsce na współpracę z rodzicami?

Przy okazji oglądania filmu "Niemieccy uczniowie w mniejszości", przypomniały mi się pojęcia grupy "obcej" i "naszej". Każdy człowiek jest członkiem jakiejś grupy. Film przedstawia akurat relacje między muzułmanami i Niemcami. Rozróżnienie "my" i "oni" pozwala podtrzymywać tożsamość grupową.  Jak widzimy na przykładzie szkoły niemieckiej, muzułmanie z podtrzymywaniem swojej tożsamości "radzą sobie" bardzo dobrze. Wynikać to może z radykalnej (z naszej perspektywy) religii i kultury. Libańczycy, Kurdowie i inni muzułmanie przedstawieni w filmie zamykają się na uczniów niemieckich, nie utrzymują z nimi kontaktów. Jeśli takie kontakty są nawiązywane, zazwyczaj przepełnione są agresją. O grupie "obcej" myśli się zazwyczaj stereotypowo - muzułmańscy chłopcy przyklejają niemieckim dziewczynom łatki "szmat". Niemieccy uczniowie, którzy chcą przedstawić swój głos w dyskusji na temat stosunków niemiecko-muzułmańskich są szykanowani.
Nasuwa się pytanie: Jak rozwiązywać problem integracji imigrantów? Wszędzie słyszymy o tolerancji, jesteśmy otwarci na odmienne kultury, chociaż zdarza się (jak widzimy to na przykładzie szkoły zawodowej Essen-Karnap), że mechanizm ten nie działa w obie strony. Jeden z muzułmańskich chłopców zauważył, że w życie w Niemczech otwiera przed nim szerokie możliwości edukacyjne. Jest to jednak instrumentalne podejście do kraju, w którym się żyje - uczyć się chcę, być tolerancyjny wobec współmieszkańców, żyjących według innych zasad - nie.
Bardzo spodobało mi się podejście jednego z libańskich nauczycieli, występującego w filmie, który podkreślał, że Niemcy "lubią" muzułmanów. "Dlatego tyle od nich dostajemy" - mówi swojemu uczniowi, utrzymującemu, że Niemcy nie są otwarci na muzułmanów. Jest to jednak głos niknący we wrzawie dyskusji.

Film ,, Niemieccy uczniowie w mniejszości” ukazuje niestety przykrą rzeczywistość współistnienia dwóch kultur. Muzułmanie i Niemcy przykład szkoły zawodowej Essen – Karnap. Niemieccy uczniowie są zastraszani, często dochodzi do aktów agresji,  a prześladowania mają miejsce niemal codziennie. Rodowici Niemcy mam wrażenie zachowują się tak jakby to oni byli na obcym terenie. Nie mogę zrozumieć aktów wrogości i agresji w stosunku do kraju i ludzi, który przyjął ich pod swój dach, daje wykształcenie, prace, pieniądze a w zamian dostaje ,, po głowie”. Muzułmanie tworzą zamknięte grupy, nie próbują choćby w małym stopniu zaprzyjaźnić się z Niemcami. Kultywują swoje tradycje i obyczaje, spędzając na dalszy plan a nawet napiętnują  tradycje i religie niemiecką. Jak teraz mówić o współpracy między kulturami skoro stroną nie zależy na wzajemnym zrozumieniu , czy poznaniu? Jak można było doprowadzić do takiej sytuacji , gdzie niemiecki uczeń boi się iść do szkoły, bo może oberwać od kolegi z innego kraju?